Licencja MIT (X11)
Swoją nazwę zawdzięcza Massachusetts Institute of Technology, z którego się wywodzi. Jest najpopularniejszą licencją open source, a to z uwagi na swoją prostotę i brak nadmiernych ograniczeń. Oprogramowanie na tej licencji może być w zasadzie wykorzystywane dowolnie (a w tym w celach komercyjnych i niekomercyjnych, w postaci źródłowej lub binarnej) pod warunkiem, że we wszystkich rozpowszechnianych wersjach zachowamy warunki licencyjne i informacje o autorze. Licencja ta zawiera wyłączenie odpowiedzialności autora za ewentualne błędy i za jakiekolwiek szkody wynikłe z użytkowania programu.
Tej licencji używają m.in. Rails, Babel czy React.js.
Licencje BSD
BSD (Berkeley Software Distribution Licenses) to grupa licencji pochodzących z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley. Obecnie, najczęściej mamy do czynienia z BSD 2-Clause License oraz BSD 3-Clause License. Pierwsza z nich, 2-klauzulowa, jest funkcjonalnie identyczna z MIT (X11). Druga z nich, 3-klauzulowa, zakazuje ponadto wykorzystywania nazwisk twórców do podpisywania lub promowania utworów pochodnych, bez uprzedniej pisemnej zgody tych osób.
Z tej licencji korzystają np. biblioteka d3 oraz edytor Quill.
Licencja ISC
Podobnie jak 2-klauzulowa BSD, również ta licencja uważana jest za zamiennik licencji MIT (X11). Została stworzona przez Internet Systems Consortium, a jej ogromną zaletą jest jeszcze prostszy język, pozbawiony prawniczych zwrotów, którym w przypadku MIT i BSD zarzuca się nieprecyzyjność. Oprogramowanie na tej licencji może być wykorzystywane dowolnie, pod warunkiem zachowania informacji o autorze wraz z treścią licencji. Również w tym przypadku wyłączona jest odpowiedzialność autora za jakość i działanie programu.
ISC zostało wybrane przez twórców biblioteki node-semver. Jest to także domyślna licencja przy tworzeniu nowego projektu w Node.js przy użyciu npm init!
Licencje GNU: GPL, LGPL i AGPL
Licencje GNU powstały na użytek Projektu GNU zapoczątkowanego przez Richarda Stallmana, ale obecnie są wykorzystywane również przy wielu innych projektach. Każda z nich pozwala na swobodne kopiowanie, dystrybuowanie i modyfikowanie oprogramowania. Co odróżnia licencje GNU od pozostałych licencji open source, to dość restrykcyjne warunki, które użytkownicy muszą spełnić.
GPL 3.0
W skrócie, licencja GPL 3.0, czyli General Public License, wymaga rejestrowania zmian w plikach źródłowych, a wszystko co powstanie z wykorzystaniem tak licencjonowanego oprogramowania, musi również zostać udostępnione na tej samej licencji.
Na GPL 3.0 licencjonowany jest choćby bash.
LGPL 3.0
Licencja LGPL 3.0, czyli Lesser General Public License, powstała jako kompromis pomiędzy GPL, a przedstawionymi powyżej licencjami liberalnymi. Najważniejszą cechą odróżniającą ją od GPL jest fakt, że nakłada ona ograniczenia jedynie na poszczególne pliki źródłowe, a nie na cały program. Na licencji LGPL mamy zatem obowiązek udostępnić wyłącznie kod źródłowy (poszczególne pliki źródłowe), a nie kod całej aplikacji, która korzysta z tych plików. Ze względu na swój charakter, licencja LGPL w głównej mierze znajduje zastosowanie do bibliotek.
AGPL 3.0
Z kolei AGPL 3.0, czyli Affero General Public License, powstała z myślą o oprogramowaniu webowym, uruchamianym po stronie serwera, gdy nie dochodzi do jego rzeczywistej dystrybucji. Licencja uwzględnia te same prawa i obowiązki, co GPL 3.0 i dodatkowo nakazuje, aby wraz z usługą świadczoną przez sieć, udostępniać pełny kod źródłowy.
AGPL jest licencją, na której Type of Web udostępniło kod źrodłowy aplikacji DevFAQ.pl!
Wszystkie licencje z tej grupy wymagają zachowania informacji o autorze wraz z treścią licencji oraz wyłączają odpowiedzialność autora za jakość i działanie programu.
Licencja Apache 2.0
Jest to licencja stworzona przez Apache Software Foundation, pozwalająca na używanie, modyfikowanie i dystrybucję programu w postaci źródłowej lub binarnej, bez obowiązku udostępniania kodu źródłowego. Warunkiem wykorzystania oprogramowania na tej licencji jest udokumentowanie wprowadzonych zmian i zachowanie informacji o autorze wraz z treścią licencji. W przypadku tej licencji mamy wyraźnie określony zakaz wykorzystywania nazw, znaków towarowych i innych oznaczeń twórcy. Również w tym przypadku wyłączona jest wszelka odpowiedzialność autora.
To licencja używana przez Kubernetes, a także język Swift od Apple.
Mozilla Public License 2.0
Ta licencja wymaga udostępnienia (na jednakowych zasadach) kodu źródłowego każdej wprowadzonej zmiany, ale możliwe jest łączenie oprogramowania na tej licencji z kodem prywatnym pod warunkiem, że kod na MPL jest przechowywany w osobnych plikach. Również w tym przypadku mamy obowiązek zachowania informacji o autorze wraz z treścią licencji, wyłączenie odpowiedzialności oraz wyraźny zakaz wykorzystywania znaków towarowych.
Z tej licencji korzysta Mozilla w swoim innowacyjnym silniku przeglądarki Servo.
Przydatne linki
Więcej o poszczególnych licencjach przeczytasz tu:
- https://opensource.org/licenses – obszerna lista licencji zaakceptowanych przez amerykańską organizację OSI (Open Source Initiative)
- https://choosealicense.com/ - intuicyjna platforma pomagająca w wyborze właściwej licencji, prowadzona przez GitHub
- https://tldrlegal.com/ - wyszukiwarka popularnych licencji oferująca krótkie, zrozumiałe opisy każdej z nich
Podsumowanie
Wiedza na temat różnych licencji jest przydatna dla każdej osoby, która Open Source tworzy lub wykorzystuje. Od strony użytkownika należy pamiętać o obowiązkach, jakie niesie ze sobą używanie np. bibliotek licencjonowanych GPL i warto skonsultować ten aspekt, gdy tworzy się projekt o zamkniętym źródle. Natomiast jako twórcy Open Source, musimy dokładnie przeanalizować wszystkie za i przeciw każdej licencji, aby wybrać taką, która będzie odpowiednia dla naszego projektu. Przykładowo, Michał swoje biblioteki wypuszcza zawsze na MIT/ISC, ale kod źródłowy DevFAQ.pl otworzył na licencji AGPL.