Od wielu tygodni nie opada kurz po zamieszaniu związanym z React Hooks. Poziom hype przebił wszelki hajpometry, a rozsądna debata na temat kodu została zastąpiona prześciganiem się w pisaniu co raz to sprytniejszych i czystszych (w sensie pure) React Hooków. Zastanówmy się jednak nad wadami tego rozwiązania.
Kolejka (FIFO), stos (LIFO) i kolejka priorytetowa. Przechodzimy do nieco bardziej abstrakcyjnych struktur danych. Omówimy ich właściwości i złożoności, krótko porozmawiamy o możliwych implementacjach, a także spróbujemy sami napisać!
Po poprzednich wpisach wiele osób pytało mnie, w jaki sposób automatycznie wrzucać ich aplikacje z repozytorium GitHub na hosting używając SSH (SFTP) w Buddy.works. Czy w ogóle jest to możliwe? Oczywiście! A Buddy znacznie to ułatwia dzięki predefiniowanej akcji.
Znajomość podstawowych struktur danych takich, jak tablica czy lista, jest w środowisku akademickim uważana za wiedzę podstawową w programowaniu. Czy tak jest naprawdę? Moim zdaniem nie jest to absolutnie niezbędne do codziennego klepania kodu. Mimo to, warto jednak poznać różnorodne struktury danych, gdyż ta wiedza może mieć wpływ na nasze decyzje odnośnie implementacji i postrzegania problemów algorytmicznych.
Automatyczne uruchamianie testów w Buddy.works Jednym z najbardziej potrzebnych elementów tworzenia niezawodnych aplikacji jest pisanie testów i ich automatyczne uruchamianie po stworzeniu Pull Requesta. W tym artykule pokazuję, jak łatwo skonfigurować w tym celu Buddy.works tak, aby automatycznie uruchamiał testy jednostkowe i testy integracyjne.
Ustawienie narzędzi do Continuous Integration i Continuous Delivery nierzadko odstrasza nawet zaawansowane osoby. Nie dziwię się! Pisanie plików konfiguracyjnych w YML do najprzyjemniejszych nie należy. W tym wpisie pokazuję ciekawą alternatywę: jak łatwo wyklikać Continuous Integration w Buddy.works na przykładzie aplikacji React.js i GitHub Pages!
ReactiveConf 2019 ponownie w czeskiej Pradze. Jak obiecałem, tak zrobiłem i pojechałem na tę konferencję poświęconą tematom takim, jak: JavaScript, React, Vue, Angular, Programowanie Reaktywne, TypeScript i innym. Czy było warto?
Przez ostatnie kilka lat pracy w branży poznałem wiele różnych narzędzi do Continuous Integration (CI) i Continuous Delivery (CD). Sądziłem, że już nic nie będzie w stanie mnie zaskoczyć i nic nie będzie łatwiejsze, bo niby co dałoby się tutaj uprościć? Otóż, myliłem się. Poznajcie Buddy.works!
Często w algorytmicznych zadaniach rekrutacyjnych można natrafić na wymagania dotyczące pojęć takich, jak złożoność obliczeniowa lub złożoność pamięciowa algorytmów. Są to też pojęcia, które warto znać, aby bardziej świadomie podejmować codzienne decyzje dotyczące kodu. Ale co to oznacza? W tym wpisie wyjaśniam, o co chodzi z notacją „duże O” O(n). Od prostego wytłumaczenia dla laików, po formalny opis. Zaczynajmy!